Samenwerken loont

De tijd dat sportverenigingen volledig solistisch opereerden is voorbij. Enerzijds wordt er steeds meer van verengingen gevraagd, anderzijds zijn verenigingen ook zelf steeds op zoek naar hun rol in de veranderende samenleving. Om hierin te ‘overleven’ moeten verenigingen samenwerken. Op allerlei fronten, met allerlei stakeholders. Al is het maar om te kunnen blijven trainen, leden te behouden en te werven.

Drie zwembaden in Tynaarlo
Ritola is een goed voorbeeld van hoe krachtige samenwerking tot succes kan leiden. De vereniging uit Zuidlaren heeft er in samenwerking met diverse lokale partijen voor gezorgd dat maar liefst drie zwembaden in de gemeente Tynaarlo (waar Zuidlaren onderdeel van is) behouden konden blijven. In tijden waarin regelmatig zwembaden in veel grotere steden met sluiting worden bedreigd, is dat een unieke prestatie voor de 30.000 inwoners tellende gemeente in het noorden van Drenthe. Ritola-voorzitter Robert Dekker vertelt de geschiedenis: “In 1998 ontstond de gemeente Tynaarlo door de samenvoeging van Eelde, Vries en Zuidlaren. De buitenbaden in Eelde en Vries werden als eerste opgeknapt, maar toen het binnenbad in Zuidlaren aan de beurt was, zaten we middenin de economische crisis en was het geld op.”

Hoofdpijndossier
Het werd hét hoofdpijndossier van de gemeente. “De gemeenteraad was lang voor privatisering, maar dat had in onze ogen veel maatschappelijke risico’s. Dan ben je als club overgeleverd aan de markt en prevaleren commerciële belangen boven maatschappelijke. We zagen ons badwater al verdwijnen. Je moet weten dat wij zoveel meer doen dan enkel een waterpolo-en zwemclub zijn. We zijn een open vereniging, staan echt midden in de samenleving. We hebben een grote reddingszwemafdeling, bieden aangepast zwemmen aan, organiseren schoolkampioenschappen, hebben de ‘natte gymles’ weer geïntroduceerd en organiseren clinics voor het voortgezet onderwijs in de wijde omgeving. Ik durf te stellen dat zo’n 80% van onze inwoners iets met ‘onze’ zwembaden heeft.” De tijd van actie brak aan (2014). Ritola zocht de samenwerking met de KNZB en roerde zich in de pers. “We stelden een plan op met de KNZB dat er in het kort op neerkwam om de drie zwembaden qua beheer en organisatie samen te voegen en op die manier te kijken of het financieel goedkoper kon. De neuzen moesten we dezelfde kant op krijgen, elk dorp heeft immers z’n eigen ‘bloedgroep’ en beschouwde het zwembad als eigendom. In een projectgroep met een onafhankelijk voorzitter is ons dat gelukt. We fileerden er veel verborgen kosten uit en het bleek dat we met ruim een derde minder subsidie de baden draaiende konden houden.”

Succesfactoren
Een jaar later werd het plan met enthousiasme ontvangen in de gemeenteraad. “Het werd 23-0. Geen enkel raadslid was tegen!” zegt Dekker enthousiast. Volgens de voorzitter is het succes te danken aan drie factoren: “Flexibiliteit, enthousiasme en goede contacten met pers en politiek. Dat zijn precies de karaktereigenschappen van mensen die zich graag in water begeven. Wij weten dat we het nooit van het water kunnen winnen, maar door flexibel te zijn, redden we ons in moeilijke situaties,” schetst Dekker de metafoor. “Dat zit in ons DNA. We zijn niet star en kunnen goed schakelen. Dat hadden we nodig in dit traject. Door het verhaal bovendien op de goede momenten en de juiste manier te vertellen, ook als we het ergens niet mee eens waren, kregen we alle handen op elkaar en draaien we nu al twee jaar financieel gezond!”