Gouden plak voelt als een bevrijding voor Olivier van de Voort
Hij is een van de weinige parazwemmers die op de rugslag eveneens z’n mannetje staat bij de ‘valide’ sporters. Olivier van de Voort haalde tijdens de Paralympics van Rio zilver op de 100 meter. Zijn comeback in Parijs bekroonde hij met goud. Daarnaast maakte hij deel uit van de 4x100 mixed estafetteploeg die drie dagen eerder zilver in de wacht sleepte.
Zijn lange ‘uitschuifbare’ armen kletsen beurtelings in het water van het stadion in Nanterre; de voorsprong op de concurrentie loopt gestaag op. Halverwege de race lijkt Van de Voort regelrecht naar de overwinning af te stevenen op de 100 meter rugslag in de klasse S10. In het tweede deel komt zijn Italiaanse concurrent Stefano Raimondi echter steeds dichterbij. In de laatste meters moet de zwemmer van TeamNL alles op alles zetten om de voorsprong te behouden. Dat lukt, waarna hij het uitschreeuwt van geluk. Het is het resultaat van maandenlang keihard trainen. Zijn prestatie maakt indruk, temeer omdat hij van de acht finalisten het als enige heeft moeten doen met anderhalf been.
Bevrijding
„Het was behoorlijk kiele-kiele. Op het laatst was ik aan het verzuren. Een battle om nooit te vergeten”, blikt Van de Voort terug. „Wat me acht jaar geleden niet is gelukt, heb ik in Parijs recht kunnen zetten. Voelt als een bevrijding.” In Rio bleek Maksym Krypak uit Oekraïne net iets te sterk. „Mijn armen hebben me niet in de steek gelaten. Dat is niet het enige. Ik heb vooral lange en brede schouders die veel kracht genereren. De techniek doet de rest. Ik heb alles redelijk onder controle, alleen mijn onderwaterfase is duidelijk voor verbetering vatbaar.”
Telkens wanneer Van de Voort een belangrijke wedstrijd voor de boeg heeft, bedient hij zich ter voorbereiding van een opmerkelijk hulpmiddel: visualiseren. „Dat heb ik ditmaal ook gedaan. Tijdens de voorstart probeer ik dan de gehele race –dus van begin tot eind- voor mezelf aanschouwelijk te maken. Steevast doe ik dat met m’n ogen dicht. De verschillende fasen rijg ik aaneen en komen als een filmpje voorbij.”
Estafette
In Parijs fungeerde hij eveneens als startzwemmer van de 4x100 mixed estafetteploeg die verder bestond uit Chantalle Zijderveld(schoolslag), Florianne Bultje(vlinderslag) en Thijs van Hofweegen(vrije slag). Binnen een mum van tijd slaagde hij erin een flinke voorsprong op te bouwen. Achteraf kwam het viertal, dat vooraf als de grote favoriet gold, net te kort om het goud te bemachtigen. Dat ging uiteindelijk verrassend naar een Australisch kwartet. „In eerste instantie hebben we dat als teleurstellend ervaren. Later ontstond langzaam maar zeker het besef dat de tweede plaats er ook best mag wezen. Weet je, bij zo’n estafette spelen dikwijls zovéél factoren een rol.”
Noodlottig ongeval
Dat het leven niet altijd even voorspelbaar is, dat weet de inmiddels 27-jarige Van de Voort als geen ander. Zijn wieg stond weliswaar in Roermond, maar zijn jonge jeugdjaren bracht hij voornamelijk door in Vietnam en Indonesië. In Jakarta maakte hij als lid van The Sharks kennis met de zwemsport. Op negenjarige leeftijd keerde hij terug naar Nederland. Hij kwam terecht in het Friese Elsloo waar-ie aanvankelijk een onbezorgde jeugd had. Tevens zag hij de kans schoon in het zwembad de draad weer op te pakken, wat resulteerde in het eerste zwemsucces. Hij droomde ervan om ooit deel te nemen aan de Olympische Spelen. Twee jaar later overkwam hem een noodlottig ongeval. Tijdens het verzorgen van zijn pony raakte zijn voet verstrikt in het halstertouw. Zijn pony schrok en sleurde hem vervolgens drieënhalve kilometer mee. Het gevolg was dat hij zwaar lichamelijk letsel opliep. Dat zijn linkeronderbeen moest worden geamputeerd, bleek onvermijdelijk. Ondanks de enorme tegenslag bleef hij positief. Door die instelling stapelden successen op sportief gebied zich op. Een nieuwe droom nestelde zich in zijn ambitieuze geest: deelname aan de Paralympics. Als je positief blijft, is het leven om je heen ook een stuk leuker, is een van zijn uitspraken.
Zijn aangrijpende verhaal heeft ertoe geleid dat er twee kinderboeken zijn verschenen. Kampioen, het eerste, is geschreven door Corien Oranje. Het tweede, getiteld Kampioen 2.0, betreft een coproductie van Oranje en Van de Voort.
Inspirerend
Tegenwoordig traint hij in het Sloterparkbad bij De Dolfijn, met trainer-coach Job van Duijnhoven als zijn steun- en toeverlaat. „Het mooiste bad van Nederland, althans dat is mijn persoonlijke mening. Dat komt met name door de grote hoeveelheid daglicht dat door al het glas vrijelijk naar binnendringt. Zoiets kan heel inspirerend werken.”
Welke doelen heeft Van de Voort zoal voor ogen, gekeken naar de nabije toekomst? „Ik hou er niet van al te ver vooruit te kijken. Natuurlijk wil ik over vier jaar in LA van de partij zijn, iets wat gezien mijn leeftijd in theorie ook mogelijk moet zijn. Het liefst zie ik het aan van jaar tot jaar. Op individueel niveau zijn wereldrecords voor mij heilig. Voor wat betreft de estafetteploeg denk ik dat het misschien verstandiger is dat we nog iets vaker gezamenlijk trainen.”
Zwemmen is niet het enige wat hem bezighoudt. Van de Voort is ook nog motivational speaker en voedingskundige. Met zijn bedrijf MO4 –wat staat voor Motivational Olivier- wil-ie als ervaringsdeskundige uiteenlopende doelgroepen motiveren en inspireren om het beste uit hun lichaam én geest te halen. Ter illustratie is omgaan met tegenslagen een thema dat nauw verweven zit in zijn presentaties.
