Kers op de taart voor Olivier van de Voort

Het was vrijdag spitsuur in het water van de Paris La Défense Arena van Nanterre. Liefst zes Nederlandse zwemmers kwamen in actie. Alleen Olivier van de Voort pakte een medaille, een gouden wel te verstaan. Lisa Kruger, Florianne Bultje en Bas Takken kwamen een fractie van een seconde tekort om beslag te leggen op eremetaal.

„Tjonge wát een battle. De laatste meters, kom op man”, dacht ik bij mezelf.” Van de Voort(26) moest op de 100 meter rugslag in de klasse S10 alle zeilen bijzetten om Stefano Raimondi, die hem op het laatste stuk flink op de hielen zat, voor te blijven. En ja, zijn ultieme inspanningen leverden hem mede dankzij zijn lange uitschuifbare armen juist dát succes op waar hij al maanden zo hevig naar verlangd had: de gouden plak. „Dat ik veel getraind heb op de finish betaalt zich hier uit. Na het zilver op de wisselslagestafette van afgelopen maandag beschouw ik dit als de kers op de taart.”

Zijn prestatie baarde extra opzien doordat hij in de finale als enige deelnemer niet met twee benen in het strijdperk trad.

Weddenschap
’s Ochtends in de tweede heat was hij met zijn tijd van 58.34 precies vier(!) seconden sneller dan zijn Italiaanse concurrent. „Ik was verbaasd over mijn tijd. En dan te bedenken dat mijn start nog sterk voor verbetering vatbaar is. Ik kom altijd veel te snel boven, wat eigenlijk not done is bij dit soort nummers”, lichtte hij voor het ingaan van de ‘middagpauze’ grinnikend toe.

In de resterende tijd dat hij nog in Parijs is lijkt de kans levensgroot dat Van de Voort feest gaat vieren. „Ik heb door deze fantastische prestatie tevens een weddenschap gewonnen. Mijn coach Job (van Duijnhoven, red) moet nu een Atje uit mijn prothese drinken. We gaan met grote belangstelling kijken hoe hem dat afgaat.”

Wachten
In dezelfde finale was ook Bas Takken(25) te bewonderen. De oorspronkelijk uit Hoorn afkomstige zwemmer kwam voor het eerst in actie tijdens Parijs2024. In de serie zwom hij nog de derde tijd. Acht uur later mistte hij net het brons, dat de Australiër Thomas Gallagher voor zich opeiste. „Ik heb lang moeten wachten voordat ik tijdens deze Spelen eindelijk aan de bak kon. Eerlijk gezegd te lang”, aldus Takken.

Peanuts
Lisa Kruger was op de 100 meter rugslag in de klasse S10 slechts tweehonderdste van een seconde verwijderd van brons. De Française Emeline Pierre -een publiekslieveling bij uitstek- ging er met de buit vandoor. „Ik was ruim een seconde sneller dan in mijn serie. Ik zou écht niet weten hoe het beter had gekund. Tja, het verschil met Pierre is peanuts”, mijmerde Kruger direct na afloop. „Wel moet ik ruiterlijk bekennen dat ik nauwelijks geoefend heb op het rugslagkeerpunt. Hoewel ik dit als een bijnummer beschouw had er dus zomaar een medaille uit de bus kunnen rollen. Morgen op de slotdag is het D-Day, want dan staat mijn favoriete 200 meter wisselslag op de rol.”

Tevreden
Ook Florianne Bultje, acterend op de 100 meter vlinderslag in de klasse S9, kwam héél dicht in de buurt van een medaille. In de ochtendsessie was ze de derde rapste. In de finale zwom ze zowaar nog wat harder (108.20), maar dat bleek net niet toereikend om de Australische Emily Beecraft van het brons te houden. Bultje: „Ik heb er alles uitgeperst. Sterker: ik heb zelfs een PR gezwommen. Dus ik mag ondanks de vierde plek tevreden zijn.”

Uiterste best
Rogier Dorsman op de 100 meter vlinderslag in de klasse S11 en Marc Evers op de 100 meter rugslag in de klasse S14 konden allebei geen potten breken. „Dit is de vierde keer dat ik bij de Paralympics van de partij ben. Ik heb al de nodige successen mogen meemaken. Dat het vandaag niet is gelukt, daar ga ik waarschijnlijk niet lang van wakker liggen. Ik heb mijn uiterste best gedaan, méér zat er niet in het vat. Je kunt niet altijd zes gooien”, onderstreepte Evers.