Ploeg estafettewisselslag onaangenaam verrast door Australië op dag 4

Eerst zien dan geloven. Met die (juiste) instelling begon de gemengde estafetteploeg -onbetwistbaar de favoriet op de wisselslag 4x100 meter- aan haar missie richting het felbegeerde goud. Het viertal van Australië, dat in de series nog beduidend langzamer zwom, stak er verrassend een stokje voor.

Laat in de ochtend leek goud binnen handbereik. In de Paris Défense Arena in Nanterre, die wederom goed gevuld was en waar her en der plukjes oranje waarneembaar waren, keek de Nederlandse equipe eerst vanaf de ‘backstage’-positie toe hoe de teams in de eerste heat het ervan af brachten. Australië bleek daarbij onomstotelijk de sterkste, maar de neergezette tijd van 4.33.32 maakte weinig indruk.

Schier onoverbrugbare achterstand

In de tweede heat, met Spanje als voornaamste opponent, was het de beurt aan Nederland. Startzwemmer Olivier van de Voort, normaliter uitkomend in de S10-klasse, ging op de rugslag als een razende tekeer. De 26-jarige zwemmer uit het Friese Elsloo zette de concurrentie al meteen flink op een schier onoverbrugbare achterstand. „De eerste 50 meter, met inbegrip van de start, verliep precies volgens plan. Na het keerpunt ging de slagfrequentie wat omlaag. Een aandachtspuntje voor de volgende race”, reageerde Van de Voort kort na de race. „Al met al ben ik tevreden met mijn eerste optreden op deze Paralympics. In Rio was ik ook al van de partij; hoe mooi is het dan om acht jaar later opnieuw deel te mogen uitmaken van TeamNL?”

Overwhelming

Chantalle Zijderveld sprong als tweede in het water door het schoolslagonderdeel voor haar rekening te nemen. Dat ging niet vanzelf. „Het voelde best zwaar. Weet je, ik jaag liever dan dat ik het gevoel heb dat tegenstanders in je nek hijgen”, aldus Zijderveld.

Florianne Bultje, die haar Paralympische debuut maakte, deed het vervolgens uitstekend op de vlinderslag. „Ik was best gespannen, wat denk ik vrij logisch is als je nieuw bent bij dit mondiale spektakel. Sowieso ervaar ik de algehele ambiance tot nu toe als overwhelming.”

Slotzwemmer Thijs van Hofweegen, normaal uitkomend in de S6-klasse, maakte het karwei naar behoren af op de vrije slag. „Ik heb me op het laatst wel een beetje verslikt. Kan gebeuren”, lichtte Van Hofweegen toe.

De eindtijd van het Nederlandse kwartet in deze serie kwam uit op 4.28.77. Ruim twee seconden boven het wereldrecord dat de ploeg afgelopen april tijdens het EK in Madeira behaalde. Maar nog altijd een opzienbarende prestatie.

Ander vaatje

Negen uur later in de finale was er opmerkelijk genoeg geen sprake meer van een machtsvertoon. Australië, dat gekozen had voor een aangepaste opstelling, tapte ineens uit een geheel ander vaatje. Weliswaar pakte Van de Voort weer een duidelijke voorsprong, maar zijn drie teamgenoten slaagden er niet in die vast te houden. Australië rukte steeds verder op. De ‘Aussies’ tikten uiteindelijk als eerste aan in een bijzonder rappe tijd van 4.27.08, zowaar een Paralympisch record. De vier Nederlanders, die finishten in een tijd van 4.28.07, moesten genoegen nemen met het zilver.