Rogier Dorsman heeft alles over voor zijn job
Zijn passie is zwemmen, en nog eens zwemmen. Rogier Dorsman is in de S-11 klasse uitgegroeid tot de absolute wereldtop. De Paralympics van Tokio leverden hem drie gouden medailles op. In Parijs voegde hij twee plakken van dezelfde kleur en een zilveren medaille toe aan zijn verzameling. Toch heeft het eremetaal zijn leven niet wezenlijk veranderd. „Zwemmen is vooral ook leuk.”
Het zal je maar gebeuren dat je ’s avonds gewoon naar bed gaat en dat je de volgende ochtend vrijwel niks meer ziet. Dat overkwam Dorsman thuis in Heerjansdam op dertienjarige leeftijd, eind december 2012. „De details kan ik me nog haarfijn herinneren. Ik zag alles plotseling wazig alsof ik door een beslagen raam keek”, memoreert hij. „In het begin hadden de oogartsen nauwelijks een idee wat er precies gaande was. Na allerlei onderzoeken trokken ze de conclusie dat ik de netvliesziekte choroïderemie onder leden had. Een zeldzame erfelijke oogaandoening waarbij delen van het netvlies en vaatvlies afsterven. De progressieve ziekte veroorzaakt een geleidelijk verlies van het gezichtsvermogen. Enige tijd later bleek ook nog dat een genafwijking van de oogzenuw van toepassing is op mijn persoon. Ik zie nu nog ongeveer twee procent, vergelijkbaar met het zicht door een hele smalle koker.” In de toekomst dient hij serieus rekening te houden met de optie om helemaal blind te worden.
Hersenschudding
Dat door de netvliesziekte opeens zijn leven compleet veranderde spreekt voor zich. „Ik moest op zoek naar een andere manier van leven. Immers, ik kon niet meer alles zelfstandig doen. Eveneens moest ik een andere school zien te vinden”, vertelt Dorsman. De onderwijsinstelling van Visio Onderwijs Rotterdam, een speciale school voor blinden en slechtzienden, bood soelaas. „De zwemsport, waarmee ik al als zesjarige had kennisgemaakt bij ZZ&PC De Devel in Zwijndrecht, was bij wijze van uitzondering iets waar ik me aan vast kon klampen.” Dat ging niet meteen van een leien dakje. „Doordat mijn gezichtsvermogen ernstig was aangetast, zwom ik met een zekere regelmaat tegen de kant. Meerdere gaten in mijn hoofd en een hersenschudding waren het gevolg.” Gelukkig kwam hij via de KNZB snel in contact met Mark Faber, indertijd de bondscoach van het paralympische zwemmen. „Vanaf dat moment is het balletje gaan rollen. Dankzij enkele kleine aanpassingen, waaronder het noodzakelijke tappen, kon ik mijn hobby voortzetten. Nee, ik ben niet bepaald het type dat zomaar de handdoek in de ring gooit. Ik denk in mogelijkheden, niet in onmogelijkheden. Zwemmen is sowieso best een logische sport voor blinden en slechtzienden: je ligt in je eentje in de baan die in de meeste gevallen door beide lijnen wordt gemarkeerd.”
Succes
Mede door zijn vastberadenheid, flexibiliteit en doorzettingsvermogen is Dorsman in de loop der tijd erin geslaagd het ene na het andere succes aan elkaar te rijgen. Zoals-ie het zelf eens prachtig verwoordde: een timmerman slaat zich ook weleens op zijn duim, dus waarom zou ik geen timmerman kunnen worden?
Zijn eerste grote internationale toernooi was het EK in Dublin in 2018, met twee bronzen plakken als voornaamste resultaat. In 2019 veroverde hij tweemaal goud en zilver op het WK in Londen. Tijdens de Paralympics van Tokio in 2021 deed Dorsman er een schepje bovenop door drie keer beslag te leggen op het goud. Dat gebeurde op de 400 meter vrije slag, 200 meter wisselslag en 100 meter schoolslag. Tijdens het WK in Madeira in 2022 pakte hij liefst zeven medailles waarvan vijf van goud en twee van zilver.
Geslaagd
Afgelopen september in Parijs verscheen Dorsman zes keer aan de start. Gelijk bij zijn eerste optreden op de 400 meter vrije slag ging hij voor goud. In de kolkende propvolle Paris La Défence Arena moest hij uiteindelijk genoegen nemen met zilver. „Ik had niet echt een foutje gemaakt. Het was eerder dat ik op een gegeven moment stuk ging. Daar baalde ik uiteraard van. Even later kon ik het wel een plaatsje geven. Het besef dat er maar één de beste kan zijn overheerste”, blikt hij terug.
De twee dagen die volgden, waarbij de 50 meter vrije slag en de 100 meter rugslag de revue passeerden, brachten niet het gewenste resultaat. Hoe anders was dat op de 200 meter wisselslag! Ondanks de toegenomen druk zwom hij in een razendsnelle tijd onbedreigd naar zijn eerste gouden plak, wat hem tegelijkertijd een opgelucht gevoel gaf. De dag erna was het opnieuw raak. Op de 100 meter schoolslag bleek hij wederom duidelijk de beste. „Vreemd genoeg was het niet mijn allerbeste race. Ik ging wat schuin, ik lag niet recht in het water. Eerlijk gezegd kon het me geen bal schelen, ik had mooi mijn tweede goud te pakken.”
Het laatste nummer, de 100 meter vlinderslag, leverde behalve een respectabele tijd niets op. „Concluderend kan ik stellen dat deze aflevering van de Paralympics zéér geslaagd was. Tuurlijk, het kan altijd beter als het puur gaat om de medailleoogst. Ik ben topsporter genoeg om dat te onderkennen.”
Geen vakantie
Momenteel combineert de inmiddels 25-jarige Dorsman topsport met zijn studie Sportmarketing aan de Johan Cruijff Academie in Amsterdam. „Na Parijs heb ik eigenlijk nog geen vakantie gehad. Ik moest onmiddellijk ‘school’ inhalen, aangezien ik het begin van het studiejaar had gemist. Daarnaast heb ik de trainingen weer (bijna) volledig opgepakt. Ik train gemiddeld 25 tot 30 uur per week. Nu nog in Amersfoort, komend jaar dus Eindhoven. De kans dat ik dan ga verhuizen, acht ik groot. Dit is per slot van rekening mijn beroep. Ik heb in principe alles over voor mijn job. Zwemmen is vooral ook leuk. Tevens een belangrijke uitlaatklep voor me. Bovendien is het beoefenen van topsport bevorderlijk voor mijn zelfstandig functioneren.”
Het volgende richtpunt is mogelijk het WK in Singapore.
Dorsman tot slot: „Als je alle resultaten optelt zou je het niet zeggen, maar er is nog genoeg werk aan de winkel. Zo kan mijn start een stuk sneller. Daar ik wil graag aan werken. Zonder dat het ten koste gaat van mijn sterke finish. Want daar is niet veel mis mee.”
