Voor de laatste keer naar Zeist: het afscheid van een droom...

Save the date: zaterdag 4 januari 2025

Hoe vaak ik in een kleine twintig jaar in Zeist heen en weer ben gezwommen? Keer of 1.000? 2.000? 10.000? Vaak in ieder geval…Ik ben een van de vele (ex-)waterpolo-internationals wiens olympische droom ooit is begonnen in de bossen van Zeist, op het terrein van de voetbalbond, tegenwoordig KNVB-Campus.

In mijn geval moet het ergens rond 1980 zijn geweest dat mijn vader met mij stapvoets het bekende kronkelweggetje opreed, op weg naar mijn eerste training voor Jong Oranje onder de 13 of 14. Er zouden nog vele ritjes naar Zeist volgen. Vanuit Koudekerk met Nieuwenburg senior en – later – uit Ede; zelf sturend, meerijdend met teamgenoten en soms met de trein. Op de weg en over het spoor, in het water, het krachthonk en – met dank aan Ivo Trumbic – ook nog wat in de sporthal en door het bos. Ontelbare kilometers heb ik gemaakt om er te komen. In Zeist, in (Jong) Oranje én op de Olympische Spelen.

Sommigen legden dezelfde lange weg af met hetzelfde resultaat. Anderen kwamen minder ver of zelfs nóg verder en wonnen EK’s, WK’s, brons in Parijs 2024 of goud in Beijing 2008. Maar het begon bij ons allemaal met het eerste tastbare stipje aan de horizon: Zeist.

En dan was je na al die jaren eindelijk een soort van klaar (ermee) maar dan wilden later ineens je (klein?)kinderen óók naar Zeist. En – hupsakee – daar ging je weer. Want ja, zonder een betrokken (of knotsgekke) vader of moeder was je er zelf immers ook nooit gekomen. En sommigen van ons gingen later weer naar Zeist om (jeugd- of assistent)bondscoach, fysiotherapeut, video-analist, teammanager, keeperstrainer of zwembadmanager te worden. Vaak vrijwillig notabene!

Eind dit jaar gaat ‘ons’ KNZB-zwembad definitief dicht. Vanaf dat moment zullen nieuwe generaties talentvolle waterpoloërs nooit meer dromen over Zeist als begin van de weg naar de top. Geeft niets, that’s life… Zij weten natuurlijk ook niet wat ze missen en uiteindelijk gaan ook zíj weer dromen van andere, misschien wel meerdere zwembaden in verschillende ‘Zeisten’.

Maar toch…het is en blijft een afscheid dat bij velen iets los zal maken. Bij mij in ieder geval wél. Bij jou ook? Kom dan zaterdagmiddag 4 januari ook naar Zeist om nog één keer rond te kijken en te voelen waar jóuw droom of anders die van je kind ooit begon, is verder gegaan of misschien wel – vroeg of laat – als een luchtbel uit elkaar is gebarsten.

Trouwens, óók een hele mooie gelegenheid om elkaar na al die jaren weer eens te ontmoeten en bij te praten, een soort ‘Zeist-reünie’ zeg maar. Meld je snel aan via onderstaande link bij de KNZB die deze afscheidsmiddag met de Stichting Waterpolo Topsportbad Zeist (SWTZ) organiseert voor IEDEREEN die ooit in Zeist heeft getraind, die op wat voor manier dan ook gebruik heeft gemaakt van het zwembad (ook niet-waterpolo!) of die een rol heeft gespeeld bij, in of rond het bad.

Het is mooi geweest!

Graag tot ziens in Zeist!

Hans Nieuwenburg

P.S. Zegt het voort en deel gerust.

Programma zaterdag 4 januari 2025:
13.00-14.00 u inloop (zwembad-krachtruimte)
14.00-14.45 u officieel programma ‘herinneringen ophalen’ (krachtruimte)
14.45-15.00 u gezamenlijke afscheidshandeling
15.00-17.00 u reünie voor alle oud-gebruikers en betrokkenen (seminarruimte)

Routebeschrijving: lijkt ons niet nodig…

Aanmelden? Kik hier.

Foto boven: het Nederlands mannenteam in 1996 in Zeist, vlak voor de Olympische Spelen van Atlanta.